Er is geen genre zo veelzijdig als de roman. Romanschrijvers komen in alle kleuren en maten.
One 4 All Stories wist twee prachtexemplaren te strikken. Jules Hoenderop debuteert met een roman die moeilijk in een hokje te plaatsen valt, maar misschien nog het beste te klasseren is als psychologische of spirituele roman. Filip Bastien houdt ook niet van hokjes. Na zijn succesvolle oorlogsroman ‘Winteruren’ brengt hij een satirische oorlogsroman uit. Beide heren hebben nog iets anders gemeen: ze hebben allebei een zwak voor de liefde, die een belangrijke rol speelt in hun boeken. Het toeval wil ook dat hun boeken allebei op 11 april verschijnen! Hoewel, toeval bestaat niet, toch?
Joy zou je zowel een spirituele als een psychologische roman kunnen noemen. Het verhaal bevat elementen van beide genres. Dat heeft alles te maken met de verhoudingen tussen de nuchtere Frank en de spirituele Susan. Had je dat ook voor ogen toen je begon te schrijven of hebben het spirituele en het psychologische elkaar gaandeweg ontmoet? Ben je zelf eerder een Frank of een Susan?
Jules: “Bij een psychologische roman ligt de nadruk op het innerlijk van de personages, hun gedachten, gevoelens en drijfveren, ook de handelingen en conflicten die daaruit voorvloeien. Deze elementen wilde ik verwerken in Joy.
Spiritualiteit in liefdesrelaties is de onderliggende thematiek. Het vertelt het verhaal van een jong stel, de vrouw is op zoek naar zingeving en de man begrijpt haar niet. Doordat je in het hoofd zit van de nuchtere Frank krijg je als lezer weinig opgedrongen. Met deze constructie kreeg ik vrijheid om hier en daar dieper inhoud en beleving op te zoeken. Ik vind het belangrijk dat de lezer de ruimte krijgt om de spiritualiteit in het verhaal zelf te kunnen inschatten. Zo laat ik Frank spirituele overtuigingen op de hak nemen. Frank laat ik dingen zeggen die we allemaal herkennen. Meegesleurd door de liefde raakt hij wel nieuwsgierig. Ik denk dat ik zowel Frank als Susan ben. De worsteling die je leest tussen hen herken ik ook in mezelf.”
In april verschijnt ‘De laatste Zeppelin’, een satirische oorlogsroman die nog het meest aan ‘La grande vadrouille’ of ‘Alloo Alloo’ doet denken. Een verhaal dat zo moeilijk in een categorie te plaatsen is, dat er zelfs geen NUR-code voor bestaat. Wat zette jou aan om dit verhaal te schrijven?
Filip: “Op internet zag ik een reclame voor een nieuwe film met een zeppelin. Het trof me hoe indrukwekkend deze toestellen waren. Dezelfde avond kon ik de slaap niet vatten. Ik droomde van een ontsnappingsscène in de Tweede Wereldoorlog met zo’n toestel. Hoe verder de scène vorderde, hoe meer hilarisch de situatie. Grinnikend (tot grote ergernis van mijn vrouw) zwaaide ik mijn benen uit bed om het idee te noteren. Het concept vormde zich dus in een paar minuten.”
Wat ik mooi vind, is de kadans tussen Frank en Susan in Joy. Ondanks hun verschillen, zoeken ze toch steeds een weg terug naar elkaar. Door Franks liefde voor Susan stelt hij zijn eigen overtuigingen in vraag. Communicatie en jezelf verplaatsen in een ander is waar het in veel relaties misloopt. Heb je zelf een achtergrond in psychologie of heb je je daar op een andere manier in verdiept?
Jules: “Ik lees veel en vind de materie fascinerend. Daarnaast houd ik van tv-programma’s waarin psychologie terugkomt. Bijvoorbeeld Married at First Sight, een tv-programma in Nederland waar stellen trouwen zonder elkaar ooit te hebben gezien. Ze zijn gekoppeld door een panel van wetenschappers. In het dagelijkse leven ben ik strategie consultant waarin ik veel te maken heb met groepsdynamiek en verandermanagement. Ook daar haal ik veel uit, verder beluister ik podcasts waarin mensen over hun leven vertellen. Ik sta heel erg open voor intermenselijke contacten. In een restaurant of café ben ik me ook altijd erg bewust van de omgeving.”
Ook in ‘Winteruren’ speelt de liefde een belangrijke rol. Het hoofdpersonage worstelt met zijn gevoelens voor twee vrouwen. Beiden blijven tot op het einde van zijn leven een belangrijke rol spelen. Is dat een dilemma waar je zelf ooit mee geworsteld hebt? Wat vind jij belangrijk in een relatie?
Filip: “Bijna elke relatie krijgt te maken met een crisis. Ook ik kan ervan meespreken. Het schrijven van Winteruren heeft me inzichten gebracht, bijvoorbeeld het verschil tussen liefde en verliefdheid, tussen gevoel en emotie. Door de zaken neer te pennen en vanuit een derde persoon – het standpunt van de schrijver – te onderzoeken, leer je veel over jezelf. Wat ik belangrijk vind in een relatie is geborgenheid, het gevoel om bij iemand te horen.”
Joy speelt zich grotendeels af in Italië. Door de verhaallijn heen krijg je een mooi beeld van de verschillende locaties waar het koppel verblijft. Niet alleen heb je het gevoel zelf in Italië te verblijven, ook kom je leuke weetjes te weten zoals waar de roulette is uitgevonden, de subtiele details in de anatomie van Davids Michelangelo, … Daar moet toch ontzettend veel research in gekropen zijn? Hoe heb je dat aangepakt?
Jules: “De ruwe versie van het verhaal heb ik geschreven zonder ooit op de locaties te zijn geweest. Via Google Streetmaps liep ik door Florence, via drone beelden op YouTube proefde ik de sfeer, beschrijving van hotels las ik in de reviews van gasten. Ik keek naar films waarin deze locaties een belangrijke rol speelden. Mijn hele verhaal heb ik daarna met mijn gezin nagereisd in het echt. Af en toe dacht ik: wat ziet Frank nu? Hoe reageert Susan? We bezochten de locaties uit het boek waardoor de details volgden. Dan is het vervolgens echt veel schrappen. Dat wat overblijft moet specifiek en beeldend zijn.“
Zowel in ‘De laatste Zeppelin’ als in ‘Winteruren’ zijn de hoofdpersonages gebaseerd op familieleden. Wat de verhalen ook gemeen hebben, is dat ze zich allebei in dezelfde streek afspelen. Daar stopt het zo’n beetje (lacht). Winteruren is een serieuze historische roman, terwijl je in ‘De laatste Zeppelin’ een loopje neemt met de geschiedenis. Of is dat nu wel heel erg kort door de bocht? Zitten er ook elementen van waarheid in ‘De laatste Zeppelin’?
Filip: “In Winteruren heb ik heel veel aandacht besteed aan het kader. De laatste zeppelin is een komisch verhaal dat zich afspeelt in een gefantaseerde werkelijkheid. Hiervoor heb ik me laten inspireren door de film La Grande Vadrouille met Louis de Funès, een film die amper twintig jaar na de Tweede Wereldoorlog werd geproduceerd. Om met de moffen te lachen heb je een leuke omgeving nodig, geen droevige. Spannend, maar ook plezant. Dat kwam in die film ook tot uiting, vandaar mijn loopje met de werkelijkheid. Zonder afbreuk te doen aan het menselijk leed dat een oorlog veroorzaakt, hoop ik een glimlach op de gezichten van de lezers te produceren. Mijn goede vriend Pavel, die zich voor de Russische bommen schuilhoudt in het metrostation van Kiev, stuurt me dagelijks grapjes om de oorlog te kunnen vergeten. Ook ik stuur hem grapjes, over de extra lange Ikea tafel met de naam Pötin bijvoorbeeld.
Ondanks de komische insteek, zit er een basis van waarheid in het verhaal: de zeppelin LZ-37 is inderdaad neergestort in 1915 in de Eerste Wereldoorlog. Er zijn inderdaad twee vliegtuigpiloten in de streek rond Eeklo neergekomen en opgevangen door inwoners. Cinema Luxor speelde inderdaad Duitse films. Zo zitten er nog tientallen waargebeurde feiten in mijn boek, soms subtiel, soms met een vette knipoog.”
Jules, jouw debuutroman is nog maar net verschenen bij Uitgeverij Ambilicious. Waar kunnen mensen het boek aanschaffen? Is je volgende roman een soortgelijk verhaal? Speelt dat ook op een bepaalde filmische locatie af zoals Joy?
Jules: “Joy is verkrijgbaar via alle boekhandels en gekende online platformen zoals bol, Bazarow… Een gesigneerd exemplaar is uiteraard ook verkrijgbaar via mij. Daarvoor kan je mailen naar jules@storiesbyjules.nl. In Nederland is het Boekenweek van 9 april tot en met 18 april. Als je in deze periode ‘Joy’ in een Nederlandse boekhandel bestelt, ontvang je automatisch het gratis Boekenweekgeschenk. ‘Monterosso mon amour’ van Ilja Leonard Pfeijffer. Lees hierover meer bij je online boekhandel.
De thematiek en de wijze van vertellen van mijn volgende verhaal wordt compleet anders. Wat blijft is dat het gaat over de diepere drijfveren van de mens. Ook in dat verhaal wil ik een specifiek thema in een compleet ander perspectief zetten. Welk thema dat is laat ik nog even in het midden. Het is aan het rijpen. Het verhaal zal, net als in Joy, ook weer voor een deel in het buitenland afspelen. Privé en in mijn werkende leven heb ik veel gereisd, die ervaringen zijn een bron van inspiratie. Buiten dat zijn onverwachte gebeurtenissen die alles voor de personages op scherp zetten geloofwaardig in een roadtrip. Daarmee komt voor mij meer beweging in een verhaal.”
Ook ‘De laatste Zeppelin’ verschijnt deze week bij Uitgeverij Phoenix Books. Waar vinden lezers het en wat zit er verder bij jou in de schrijfpen?
Filip: “Het boek moet in elke zichzelf respecterende boekhandel te vinden zijn. Welke uitbater zou zo gek zijn om het boek niet tijdig te bestellen, zodat de ontelbare fans op hun wenken kunnen worden bediend als ze op 16 april de deuren van de boekhandels inbeuken? Als hij er niet is, kun je hem daar altijd bestellen, of op de website van Phoenix Books (www.phoenixbooks.be/boeken).”
Benieuwd naar deze schrijvers en hun boeken? Volg hen:
Jules Hoenderop
Filip Bastien
Reactie plaatsen
Reacties