Vandaag stel ik jullie graag twee nieuwe lokale auteurs voor! De Nederlandse Robert El is geboren en getogen in Vlaardingen en woont momenteel met zijn vrouw in Zoetermeer, waar hij net 75 kaarsjes uitblies. Vincent J. Dancet is een jonge leerkracht uit Vlaanderen en een fervent YouTuber. Robert vindt sociale media maar een raar beestje, al is technologie hem allesbehalve vreemd. Hij heeft er namelijk een lange carrière als internationale dj opzitten. Wat hebben beide heren dan gemeen? Wel, ze debuteerden allebei in een heel bijzonder genre: science fiction.

Vincent J. Dancet debuteerde met de YA ‘Het geheim van de kristallen maanbasis’. Het bijzondere daaraan vind ik dat het lokale scifi is, die zich ook op lokale bodem afspeelt. Het verhaal speelt zich hoofdzakelijk af in België en Europa (behoudens de maan natuurlijk 😊). Was dat een bewuste keuze?
Vincent: “Dat was inderdaad een bewuste keuze, want ik wou per se clichés vermijden. Daarom start het boek dus niet met het vermelden van een jaartal overdreven ver in de toekomst. Ik laat het aan de lezer om gaandeweg te ontdekken wanneer het plaatsvindt. De keuze om het verhaal te laten afspelen in België en Europa voelde gewoon een stuk interessanter aan dan een clichématig denkbeeldige plek met een Latijns klinkende naam. Daarnaast wou ik per se Koude Oorlog elementen toevoegen aan het verhaal. Dan is Europa nu eenmaal de logische keuze.”
Watalanta is de debuutroman van Robert El. Het is een mix tussen scifi, fantasy en poëzie. Vanwaar de keuze voor die bijzondere mix?
Robert: “Het verhaal gaat over drie kinderen die een verschil kunnen maken op een cruciaal moment in de tijd. Ze komen op een vreemde manier in de parallelle wereld Watalanta terecht op weg naar huis. Ze helpen een prins zijn vader te verlossen van een door een drakengod gemaakte vloek. Vanwaar die bijzondere mix? Wel, mijn schrijf- en levensstijl is filosofisch en poëtisch gericht. Poëzie biedt de mogelijkheid complexe toestanden in een paar grijpbare woorden neer te zetten. Science fiction doet ergens hetzelfde door het wetenschappelijke in een verhaal te vatten.”
Robert, je omschrijft het genre van je boek als ‘magisch realisme’. Wat houdt dat precies in en waarom past Watalanta net in dat specifieke subgenre?
Magisch realisme is in mijn opinie een verbinding tussen de werkelijkheid en een andere vorm van beleven of zien hoe de wereld ook in elkaar zou kunnen zitten. In dat genre heb ik geen echte favoriete schrijver, maar misschien dekt de naam C.S. Lewis van de Chronicles of Narnia wel de lading.


Foto: © KT Sterling
Vanwaar eigenlijk de voorliefde voor science fiction?
Vincent: “Dat is vooral te wijten aan de talloze afleveringen van Star Trek die ik bekeek als kind. Star Trek, zoals alle goede science fiction, creëert een gevoel van verwondering over wat mogelijk is, durft maatschappijkritisch te zijn en gooit er een vleugje actie bij om de aandacht vast te houden.
Als je dat nog eens combineert met interessante personages, dan heb je iets waar maar weinig genres aan kunnen tippen.”
Robert: “Science fiction staat eigenlijk voor wetenschappelijke fictie. Dus de mogelijkheden zijn even onbeperkt als jouw denken je toelaat. Dat spreekt me er enorm in aan.”
Het eerste deel van 'Het geheim van de Kristallen Maanbasis' kwam op mij over als een jonge versie van ‘James Bond’, terwijl het tweede deel me eerder aan ‘Lost in Space’ deed denken. Hoe kwam je op het idee voor deze bijzondere verhaallijn?
Vincent: “Ik wil een verhaal brengen dat mensen inspireert om hun doelen achterna te gaan. Wanneer ik op een avond half dromend stond te staren naar de maan, stelde ik mezelf een vraag. Wat als een jongeman zo vlug mogelijk naar de maan moest om zichzelf en de wereld te redden? Een haast onmogelijke taak, maar gezien het voor hem van levensbelang zou zijn, zou hij niet stoppen tot hij z’n doel bereikte.
Om een kans te maken, zou zijn wereld iets verder moeten staan op technologisch vlak. Dat leidde tot het idee van een parallelle wereld, waarin een kleine verandering in het verleden had geleid tot een butterfly-effect van gigantische proporties. Dat gaf me de vrijheid om te doen wat ik wou, namelijk de spanning van spionagefilms combineren met het gevoel van verwondering dat zo vaak terugkeert bij science fiction.
Elementen van James Bond kun je er zeker in terugvinden, maar er zitten ook een heleboel elementen in van Mission Impossible. Als je goed kijkt, dan herken je er ook stukken in van de spelfranchise Fallout. Toegegeven, ik ben fan van alle drie.”
Robert vertelde dat hij ooit aan zijn moeder beloofde om een boek te schrijven. Zestig jaar later is het eindelijk zo ver. Ik ga de vraag stellen die bij iedereen op de lippen ligt. Waarom heb je in hemelsnaam zo lang gewacht?
Robert: “Mijn hersenen zijn een grote spons die constant vraagt om input. Ik wilde het verhaal tot in de puntjes uitwerken. De wereld creëren en elk personage een achtergrond geven, zelfs als ze langs hun neus iets vertellen. Nu begrijp ik dat ik vooral voor mezelf schreef. Ik heb moeten leren dat dit voor de lezer minder van belang is. Het verhaal moet een natuurlijke samenhang hebben en als een logisch geheel overkomen, zodat de lezer zijn fantasie gebruikt om die wereld vorm te geven.
Ik vind het prachtig dat je als schrijver een lezer daartoe aan kan zetten. Met Watalanta ben ik zeker 10 jaar bezig geweest. Het heeft drie delen. Het eerste deel is tot een kwart gereduceerd. Zoveel moest er geschrapt worden. Ik heb het van boosheid onder in een kast gegooid en er zeker anderhalf jaar lang niet meer naar gekeken. Het had wat tijd nodig om te rijpen (lacht).”

Watalanta is onderdeel van een reeks. Uit hoeveel delen bestaat die en wanneer mogen we een volgend boek van jou verwachten?
Robert: “Watalanta bestaat uit drie delen. In het volgende deel gaan we in op de verschillende personen die naar Watalanta verdwijnen. Wanneer deel 2 verschijnt weet ik nog niet, daar heb ik het nog niet over gehad met de uitgever. Buiten dat, ben ik in deze boze periode met een paar nieuwe verhalen begonnen, dus er komt nog aardig wat aan, zal ik maar zeggen.”

Als je een interview zou mogen kiezen, met welke auteur had je het leukste gesprek? En ja, ik beveel je bij ‘Het geheim van de Kristallen Maanbasis’ om er een te kiezen 😊.
Vincent: “Dat is een moeilijke vraag, maar ik zal proberen me er niet vanonder te muizen! De interessantste en leukste gesprekken vinden eigenlijk vaak plaats nadat de camera terug uit staat, maar die zie je natuurlijk niet op YouTube. Als ik moet kiezen, dan zal ik winnaars voor twee categorieën nomineren.
- Interessantste gesprek over literatuur en schrijven gaat naar Terrence Lauerhohn. Het was heel leuk om te praten met hem over verhalen en hoe ze in elkaar zitten. Het is een onderwerp waarvoor hij duidelijk passie heeft en dat soort gesprekken zijn nu eenmaal zalig.
- Leukste gesprek over iemands leven gaat naar José Bosma. Bekijk de video en dan weet je wel wat ik bedoel. De ondeugendheid van Pippi Langkous gecombineerd met een weelde aan levenservaring.
Hiermee trap ik waarschijnlijk op een heleboel tenen, ik schuif de schuld volledig door naar Inge Sleegers (lacht) .”
Naast schrijver is Vincent ook een fervent YouTuber. Hij beheert een YouTubekanaal, waar hij naast video’s over eigen werk en interesses ook leuke interviews post met andere auteurs.
Wat vind je zo leuk aan YouTube?
Vincent: “YouTube is de ultieme meritocratie, in de mate van het mogelijke natuurlijk. Het maakt niet uit hoe oud je bent, hoeveel vrienden je hebt of welk diploma je bezit. Iedereen start met evenveel, namelijk met nul abonnees en nul video’s. Als je goede video’s maakt, dan komen mensen wel kijken. En dan doen ze het omdat ze het echt willen, want YouTube is een stuk anoniemer dan andere platformen. Je leert ook een heleboel vaardigheden, die ontzettend nuttig zijn, ongeacht of je verder gaat met YouTube of niet. Denk maar aan videobewerking, goede headlines en titels bedenken, Photoshop gebruiken, een oog voor design ontwikkelen en ga zo maar door.
Je hoeft het niet te doen met enkel en alleen views, abonnees en financiële opbrengst als voornaamste doelstelling. In het begin gaat het heel traag, je hebt dus geduld nodig. Vlugge resultaten zijn de uitzondering, niet de regel. Wat mij vooral bijblijft, zijn de mensen die ik door YouTube heb leren kennen en de aangename gesprekken die we hebben gehad. Dat is op zich al goud waard.”
Heb jij nog leuke schrijfprojecten in de pen zitten, Vincent?
Vincent: “Ik heb twee kladversies in de kluis liggen voor het vervolg van Het Geheim Van De Kristallen Maanbasis, net als een kladversie voor een compleet nieuwe thriller/detective. Mijn voornaamste schrijfwerk momenteel kruipt echter in mijn nieuwsbrief, waarin ik wekelijks m’n gedachten neerpen. De ene keer heb ik het over interessante figuren zoals Steve Jobs en Patton, de andere keer probeer ik een inspirerende en motiverende boodschap te brengen, zodat je er weer even tegenaan kunt.”
Last but not least! Waar kunnen lezers jullie schrijfperikelen volgen (website, facebook, instagram, youtube ….?
Vincent J. Dancet
- Voor meer informatie over mezelf en mijn boek:
https://dancet.org/ - Voor mijn nieuwsbrieven
- YouTube
Robert El
www.Robert-El.nl
Facebook: Robert EL
Ik ben niet zo’n “openbaar figuur” dat ik er een dagboek op na houd. Het zou zeker niet dagelijks worden bijgehouden 😊.
Reactie plaatsen
Reacties